Ik wil je graag uitleggen wat voor een impact het op mij heeft gehad en misschien zelfs ook voor andere sterrenouders.
Maar eerst, wat is de Wave of Lights?
Baby Loss Awareness Week eindigt elk jaar op 15 oktober met de wereldwijde ‘Wave of Light’. 15 oktober is ook de Internationale Herdenkingsdag voor zwangerschappen en zuigelingenverlies en wordt over de hele wereld erkend en we willen u graag uitnodigen om samen met andere families over het hele werelddeel te nemen aan de wereldwijde ‘Wave of Light’. Om 19.00 uur lokale tijd wordt er een kaars aangestoken en laat ze deze minstens 1 uur branden om samen alle baby’s te herinneren die te vroeg zijn overleden. Dit kan individueel of in een groep, thuis of in een gemeenschappelijke ruimte. Waar je dit ook doet, je zult je aansluiten bij een wereldwijde ‘Golf van Licht’ ter nagedachtenis aan alle baby’s die ons leven zo kort hebben verlicht.
Je kan je voorstellen dat ik er nog niet 100 procent in thuis was. Ik had er wel al van gehoord en gezien maar het was nog steeds een ver van mijn bed show. Dat veranderde natuurlijk op 12 maart 2020.
Oktober is al de maand van bewustwording omtrent zwangerschaps- en kinderverlies. In deze maand is dus de Baby Loss Awareness Week en dus ook de Wave of Lights. Natuurlijk wilde ik daaraan meedoen. Hoe dichterbij het kwam, hoe meer zin in erin had.
Zin in? Ja serieus, klinkt een beetje raar, maar ik kon er echt naar uitkijken. Ik heb over het algemeen altijd veel kaarsen in huis want ik hou ervan en nu kon ik je ook eens oprecht nuttig inzetten. Ik zag het al voor me dat de hele woonkamer verlicht zou zijn met enorm veel kaarsje voor Faith* en al haar vriendjes en vriendinnetje die, helaas, ook boven zijn. Ik had het ook geblokkeerd in de agenda en tegen Guido gezegd dat ik niks wilde afspreken, plus dat het ook voor de komende jaren geldt.
De dag Wave of Lights
Het was zover, de Wave of Lights, ik had geen plan de campagne maar veel kaarsjes. Ik liet mijn creativiteit de vrije loop want op 1 kaarsenplateau en 2 kaarsenhouders hebben wij niks in huis. Zie hieronder de foto hoe het is geworden.
Om 10 voor 7 begon ik mijn weg om alle lichtjes aan te doen, Guido was nog bij mijn moeder eten halen die ze te veel had gemaakt en zou net op tijd thuis zijn voor 19.00 de Wave of Lights.
Meteen ontstond er al een magische sfeer met al die kaarsjes aan in huis, ik had de tafel nog leuk gedekt met champagne glazen om te proosten op Faith* en alle sterretjes. Ofcourse was de mijne alcoholvrij maar het was een enorm mooi moment. Een keer niet verdrietig zijn maar blij en trots.
Natuurlijk was ik na het eten enorm benieuwd naar alle andere ouders die meededen aan de Wave of Lights. Het ontroerde mij enorm om te zien hoeveel liefde er ineens over Instagram heen ging. Als sterrenouder kan je jezelf enorm eenzaam voelen maar ik moet zeggen dat het deze keer allesbehalve was. Daarna zag ik ook dat vriendinnen van mij ook meededen en mijn hart maakte echt een sprongetje. Het heeft dus wél nut om er zo vaak over te praten, mensen die geen sterrenouders zijn gaan dus wél mee doen, ze steunen je enorm en dat geeft een gelukkig gevoel.
Ik ging mijn eigen gevoelens analyseren en merkte dat ik emotioneel was, enorm veel liefde voelde, toch verdriet want ik mis Faith* ook een beetje extra, maar mijn hart huilde maar na lange tijd van geluk!
Ik heb nu al enorm veel zin in de Wave of Lights van volgend jaar.
Wat een mooi moment.
Ben jij omgeving van sterrenouders en twijfel je volgend jaar om een kaarsje aan te steken? En eventueel een foto te sturen naar de desbetreffende persoon?
Ik zeg: DOEN!