Wij hebben een behoorlijk hectisch leven met 2 (nieuwe) ondernemingen en 2 kinderen onder de 2 jaar
Guido, mijn man, is eigenaar en dus ondernemer van een boekbinderij. Zoals ik altijd zeg, hij krijgt enorme vellen binnen en hij zorgt ervoor dat wij er boekjes van kunnen kopen in de winkels. Het is een familiebedrijf en hij is 4e generatie eigenaar en ondernemer. Ondanks dat het een aantal jaar uit de familie is geweest omdat zijn vader ziek was en een familievriend het bedrijf over had genomen, is Guido sinds mei 2020 trotse eigenaar en is het bedrijf weer ín de familie.
Ik begon in juni 2021 met mijn bedrijf, ik had een voormalig pannenkoekhuis overgenomen en precies toen mijn zwangerschapsverlof van Neal afliep kreeg ik de sleutels van mijn nieuwe bedrijf. Na 2 maanden flink schilderen en het e.e.a. te verbouwen zijn we op 1 augustus 2021 opengegaan. Wij pakte nog een deel van het hoogseizoen mee en het was al behoorlijk druk met 1 lopende onderneming, 1 nieuwe en een baby. Niet veel later bleek ik zwanger te zijn van Royce en wisten we dat we 2 kinderen onder 2 jaar zouden hebben.
Doordat ik zo snel voor de 3e keer zwanger was kreeg ik met 6 weken al last van bekkeninstabiliteit en lag ik er al snel uit op de werkvloer. Gelukkig was toen het personeelstekort niet zo heftig als nu en kon ik rustiger aan gaan doen. Het afsluiten van het restaurant nam mijn vader over die ondertussen het appartement boven had betrokken.
Neal is vanaf geboorte een slechte slaper dus mijn moeder regelde een tante die overkwam om ons te helpen. Wij merkte dat wij die hulp hard nodig hadden, dus na de 3 maanden dat zij er was, hebben wij gekozen om een au pair in huis te nemen. Deze au pair is gebleven tot net voor de bevalling van Royce.
Wij hadden al een schoonmaakster dus de au pair was er om ons thuis te ondersteunen met de kinderen en bijvoorbeeld de was te vouwen, vaatwasser in te pakken en ander licht huishoudelijk werkt. Zodat als wij thuis waren alle aandacht hadden voor Neal en ik de rust kon nemen die ik nodig had in de zwangerschap.
Neal ging ondertussen 2 dagen in de week naar het
kinderdagverblijf om zijn energie kwijt te kunnen en dat waren dan de 2 dagen
dat de au pair vrij was. Zoals eerder genoemd ging ze net voor de bevalling van
Royce weg want wij wilde alle rust nemen om te wennen aan onze nieuwe
gezinssituatie.
Na de geboorte van Royce
Na de geboorte van Royce (29 april 2022) begon al bijna mijn hoogseizoen. Nadat ik goed hersteld was, stond ik 4 weken na mijn bevalling 3 dagendelen in de week weer in de zaak te werken. Royce nam ik toen mee en vaak werkte ik als Neal op kdv was of bij de oppas. Of ik werkte in de avond, want Guido begint om 07.00 met werken tot 17.00, terwijl mijn openings-/werktijden van 10.30 tot sluit (gemiddeld 23.00) zijn.
Op het moment dat het hoogseizoen echt voor de deur stond moest ik fulltime aan de slag ondanks dat mijn zwangerschapsverlof nog niet was afgelopen. Mijn moeder werkte deze maanden vanuit huis en hoefde voor haar werk niet meer zoveel te reizen, dat zorgde voor een rust want de kinderen konden 2 dagen in de week naar haar en de andere 2 dagen naar kdv. In het weekend waren ze bij Guido. Ondanks dat kon ik nog steeds super veel tijd met de jongens doorbrengen want de ochtenden heb ik ze altijd alleen omdat zij mijn horecatijden nog volgen.
Mijn sluitingsdag was en is mijn zondag met de jongens, dan doen we lekker filmpjes kijken gezellige dingen, vooral met Neal.
Na het hoogseizoen en dus de vakantieperiode moest iedereen weer aan het werk en was er minder flexibiliteit, dat kon zorgen voor de nodige stress want Guido en ik hebben geen werk dat je thuis kan doen. Het was een hoop geregel en vaak schuiven met personeelsrooster of een vriendin vragen of ze de kinderen even konden opvangen want de zaken liepen gewoon door.
Daardoor merkte wij dat we weer toe waren een au pair, maar op dat moment was mijn oma uit Venezuela bezig op een nieuw paspoort te krijgen. We spraken af om het nog even vol te houden en ondanks de stress lukte het toch. Oké soms stond de was tot het plafond en hadden we echt tijd te kort. Gingen we tegelijkertijd met de jongens slapen, namelijk om 20.00. Zodat wij ook aan onze rust momenten konden komen. De jongens gingen soms paar uur met Guido mee naar de zaak en soms een paar uur met mij want stiekem vinden ze dat superleuk aangezien het personeel ze dan ook extra aandacht geven als wij toevallig net dat ene belangrijke telefoontje o.i.d. hadden.
Sinds begin november is mijn oma er, voor 3 maanden. Er is daardoor weer enorme rust in huis. Mijn oma is natuurlijk geen au pair, maar als we moeten overwerken is er iemand thuis voor de kinderen. Niet alleen dat, ze helpt enorm veel door te koken en als ze zich verveelt vouwt ze de was op. Waardoor wij extra quality time met de jongens hebben als we thuis zijn. We kunnen onze aandacht aan hen geven en hoeven niet naar het huishouden om te kijken.
Daarom zijn wij nu al lichtelijk bezig om een nieuwe au pair uit te zoeken, die dan hopelijk een jaar blijft, voor als mijn oma weer weg moet. Zo hoeven de kinderen niet elke keer naar een andere oppas op de niet-kdv dagen. Als wij moeten overwerken, is er geen extra stress want de kinderen moeten gehaald worden. Het huishouden wordt bijgehouden en door die reden hebben wij juist de momenten dat we thuis zijn extra tijd voor de leuke momenten. Lekker samen in bad, spelen, voorlezen, filmpjes kijken.
En wijzelf hebben meer energie omdat het niet op gaat aan – in onze ogen onnodige – huishoudelijke taken.
Wij worden gelukkig van het werk wat wij doen, komen beide uit een sterke lijn ondernemende (voor)ouders en hebben daar nooit het nadeel van ingezien. Dat is een onderdeel wat we aan de jongens mee willen geven. Ondernemingen nemen veel tijd in beslag, gezin onderhouden nemen ook veel tijd in beslag, maar als je er gelukkig van wordt dan vind je altijd op een bepaalde manier een weg om het allemaal rond te krijgen.
Ondanks alles hulp, au pair/familieleden die overkomen om te helpen, schoonmaakster en een grote achterwacht. Staat bij ons nog steeds de was af en toe tot het plafond, hebben we chronisch tijd te kort, moeten wij soms kiezen tussen familiedagen of een verjaardag, hebben we chronisch slaaptekort en is het zeker allemaal niet perfect, maar op deze manier zijn wij gelukkig.