Over mij

Ik ben

Na de geboorte van onze dochter Faith merkte ik heel erg op dat er nog een soort onwetendheid en taboe heerst over het onderwerp sterrenouders/-kinderen. Ik was al bezig om selfcare coach te worden en personen met depressies en angsten te gaan helpen om zich beter te voelen. Maar wat als ik de ervaring van sterrenmoeder daarin mee kan nemen? En kan helpen om die onwetendheid en taboe in Nederland eraf te halen? Dat werd mijn nieuwe doel.

Shannen Hompes

Na een spannende tijd – want dat is het voor iedereen – kwamen wij er op 8 december 2019 achter dat we zwanger waren van ons kleine wondertje. De eerste twee echo’s waren goed en “ik moest vooral zo door gaan” want dan konden wij op 6 augustus 2020 ons frummeltje verwelkomen in ons leventje. De derde afspraak bij de verloskundige – ik was 15+6 weken – was gewoon een controle en we hoorde het hartje 150 slagen per minuut maken en er was niks om ons zorgen over te maken. We moesten nog steeds op dezelfde voet doorgaan.

Op 9 maart 2020 hadden we onze 20 weken echo, ik was 18 + 4 weken zwanger. We keken er enorm naar uit om ons kleine frummeltje weer te zien, want dat was al even geleden. Die 3 weken was mijn buik blijven groeien, ik had nergens last van, deed mijn koorts meten vanwege corona en ik had geen koorts of andere symptomen gehad. Dus toen de verloskundige ging kijken en zei: “Hier zie ik het hoofdje, maar zie geen hartje meer kloppen” kwam dat als een donderslag bij heldere hemel. Toch dacht ik nog: blijf rustig, het kan een fout zijn. Maar na drie keer kijken, 2 keer de hartmonitor aan te zetten en een akelige stilte horen. Wist mijn moederhart het zeker, frummel was overleden. Maar hoe dan? Ik moest vooral zo doorgaan en had niks, maar dan ook niks gemerkt de afgelopen 3 weken.

Toen begon een molen waar je nooit over na hebt gedacht, niks vanaf weet en totaal geen zin in hebt. De lange lijst met afspraken begon.
10 maart 2020 werden we verwacht bij de gynaecoloog in het ziekenhuis, die nog een laatste controle deed, waaruit bleek dat frummel rond de 16 weken – dus na de laatste controle – was overleden. Ik wilde zo snel mogelijk opgenomen worden en kon 11 maart 2020 terecht. Maar dan krijg allerlei boekjes en brochures mee, moet over een uitvaart en totaal andere dingen dan een babykamer gaan nadenken.

Ik schoot in de regel modus, ging overal googelen wat wij nu allemaal moesten regelen, zodat de ziekenhuisopname en de dagen erna alle rust hadden om bij te komen en in te vullen zoals wij zelf wilde. Dat is ons ook gelukt. Maar alle stukken informatie over dit traject kon ik niet in 1 keer vinden.

Uiteindelijk is onze dochter Faith, op 12 maart 2020 om 17.13 stil geboren.

MAMA

STERRENMAMA

ONDERNEMER

Ik wil jou graag helpen om de informatie en steunteugels te geven in deze bizarre situatie. Waar je nu in alle snelheid toch alle goede beslissingen wilt maken om geen spijt te hebben en waar je op zoek bent naar allerlei antwoorden die moeilijk te vinden zijn. Een luisterend oor voor je zijn en je helpen waar jij hulp bij nodig hebt. Als ervaringsdeskundige maar ook als coach.

Uit eigen ervaring en te spreken met andere ervaringsdeskundige, begon ik te merken dat vaak alleen de zorgverleners die hiermee te maken hebben en ervaringsdeskundige weten hoe je in deze situatie moet handelen. Plus wat je allemaal moet regelen. Over het algemeen, hoe lief je omgeving ook is, zijn die onwetend en geven ze uit onwetendheid vaak de verkeerde adviezen.

Herken jij delen van mijn verhaal in jouw leven?

Wil je iemand die je erbij begeleid en klaarstaat? En wil je iemand die je écht begrijpt?

Feitjes over mij